ความสูญเสียที่สะเทือนใจจากเหตุการณ์น้ำท่วมหาดใหญ่ยังคงอบอวลอยู่ในความทรงจำของหลายคน หลังเหตุการณ์น้ำท่วมพรากชีวิต “น้องแพดเม่” ด.ญ.อมิดาลา อารยวรรต เด็กหญิงตัวน้อยที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้บ้านทั้งหลังเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ และทำน้ำตาคนทั้งประเทศไหลตาม
ก่อนหน้านี้เมื่อวันที่ 1 ธันวาคม 2568 คุณแม่น้องแพดเม่ได้โพสต์ข้อความ เสียงสุดท้ายของน้อง
เสียงสุดท้ายที่มาม๊าได้ยินจากหนูบนเรือ คือเสียงร้องเพลงของแพดเม่ เสียงเล็กๆ ใสๆ ที่ตอนนั้นมาม๊ายังไม่รู้เลยว่ามันจะกลายเป็นเสียงอำลาที่แม่ต้องกอดไว้ในหัวใจไปตลอดชีวิต
See the line where the sky meets the sea? It calls me
And no one knows, how far it goes. If the wind in my sail on the sea stays behind me
One day I’ll know
If I go, there’s just no telling how far I’ll go.
มาม๊าคิดถึงลูกสุดหัวใจ คิดถึงแบบที่ไม่มีถ้อยคำไหนอธิบายได้ เหมือนหัวใจของแม่ถูกดึงบางส่วนออกไปพร้อมกับหนู เหลือเพียงช่องว่างที่แม้เวลาเท่าไรก็ไม่อาจเติมเต็มได้อีกแล้ว ทุกลมหายใจของแม่มีชื่อของหนูอยู่ข้างใน ทุกเช้าแม่ยังเผลอหันไปมองหาตัวเล็กๆ ของแม่ ทุกคืนแขนซ้ายของแม่ยังจำสัมผัสที่หนูชอบมาหนุน และตอนนี้…มันว่างเปล่าจนเจ็บ
แม่คิดถึงรอยยิ้มหนู ฟันเขี้ยว ลักยิ้มสองข้างน่ารักที่สุดในโลก คิดถึงเสียงหัวเราะที่เคยทำให้บ้านทั้งหลังสว่างขึ้นทันที คิดถึงเสียงเรียก “มาม๊า” ที่ตอนนี้แม่ได้ยินแค่ในหัวใจ บางครั้งแม่ยังได้ยินเพลงสุดท้ายที่หนูร้อง เหมือนหนูยังอยู่ตรงนี้ แต่พอเอื้อมมือออกไป กลับคว้าได้แค่ความว่างเปล่า
มันเจ็บเหลือเกินเจ็บแบบที่ไม่เคยรู้ว่าคนเราจะเจ็บได้มากขนาดนี้ เจ็บที่ไม่ได้กอดหนู ไม่ได้ป้อนขนมหนู ไม่ได้รับรอยยิ้มจากหนูหลังเลิกเรียนอีก เหลือแค่รูปถ่ายและความทรงจำ แม่คิดถึงลูก คิดถึงจนเหมือนหัวใจจะหายไปทั้งดวง คิดถึงจนรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน
ลูกของแม่ แม่อยากให้รู้ว่า
แม้หนูจะอยู่ไกลแค่ไหน
แม้แม่จะ “ไม่รู้ how far you go”
แต่รักของแม่จะตามไปถึงหนูเสมอไม่มีวันหายไปแม้สักวินาทีเดียว
มาม๊าคิดถึงหนูสุดหัวใจ
และมาม๊าเจ็บปวดสุดหัวใจจริงๆ
และล่าสุดวันที่ 2 ธันวาคม 2568 คุณแม่น้องแพดเม่โพสต์ผ่านเฟซบุ๊ก Articha Yeean Ticha อีกครั้ง ฝากข้อความถึงทุกๆคน อย่าโทษตัวเอง มันไม่ใช่ความผิดใคร ระบุ
ถึงพี่ๆทุกคน วันนี้หนูจากไปครบ 7 วันแล้วนะคะ หนูอยากบอกว่าหนูรับรู้ทุกน้ำตา ทุกความเสียใจ และทุกความรักที่พี่ๆมีให้หนู หนูเห็นหมดเลยค่ะ ขอบคุณจากหัวใจเล็กๆของหนูที่พี่ๆหลายคนร้องไห้ให้หนู คิดถึงหนู และแม้แต่พี่บางคนที่โทษตัวเองที่ช่วยหนูไม่ได้
พี่คะ ได้โปรดอย่าโทษตัวเองเลยนะคะ มันไม่ใช่ความผิดของใครเลยจริงๆ มันเป็นเพียงเวลาของหนู ที่ต้องกลับไปอยู่บนฟ้า กลับไปในที่ที่หนูควรอยู่ หนูไม่โกรธใคร ไม่เสียใจใส่ใคร หนูมีแต่ความรักและความขอบคุณให้พี่ๆทุกคนค่ะ
หนูขอวิงวอนอย่างหนึ่งนะคะ ขอให้พี่ๆเปลี่ยนความเจ็บปวดในใจ เป็นความปรารถนาดีให้หนูแทน ไม่ว่าจะทำบุญ อุทิศส่วนกุศล หรือแค่ตั้งจิตส่งใจให้หนู ให้หนูได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี มีแสงสว่างอบอุ่นโอบกอดหนู ให้หนูได้เป็นนางฟ้าตัวน้อยๆอยู่บนฟ้า และขอให้หนูได้เป็น guardian angel คอยมอง พี่เช และครอบครัวของหนูจากบนฟ้าเสมอค่ะ
และสุดท้ายนี้…พี่ๆไม่ต้องกังวลนะคะ หนูยังอยู่ตรงนี้ อยู่ในใจของทุกคนเสมอ แม้ร่างกายหนูจะเล็ก แต่ความรักที่พี่ๆมอบให้ใหญ่จนหนูพกขึ้นสวรรค์ไปด้วยได้หมดเลยค่ะ ขอบคุณที่รักหนูนะคะ หนูจะเฝ้ามองและอวยพรให้พี่ๆทุกคนปลอดภัย มีความสุข และพบแสงสว่างในทุกวัน จากนี้ไป…หนูจะบินขึ้นฟ้าอย่างสงบ และจะไม่ลืมพี่ๆเลยค่ะ
ด.ญ. อมิดาลา อารยวรรต
