จากกรณีเกิดกระแสวิจารณ์การบริหารจัดการช่วยเหลือผู้ประสบภัยน้ำท่วม จ.สงขลา หลังมีการขอรับบริจาคไม้กวาดทางมะพร้าวจำนวนมาก จนเกิดการโต้ตอบระหว่างฝ่ายรัฐบาลและฝ่ายค้าน โดย น.ส.ภคมน หนุนอนันต์ หรือ ลิซ่า สส.พรรคประชาชน ออกมาตั้งคำถามถึงความเหมาะสมของรัฐบาลที่ประกาศขอรับบริจาคอุปกรณ์พื้นฐานจากประชาชน
ล่าสุด วันที่ 30 พฤศจิกายน 2568 ลิซ่าได้โพสต์เฟซบุ๊กส่วนตัว Pukkamon Nunarnan – ภคมน ลิซ่า หนุนอนันต์ ชี้ว่า เอาแบบนี้นะคะ ดิฉันขอพูดคุยด้วยสิ่งที่ควรจะเป็น การที่รัฐมนตรีสำนักนายกฯ ท่านแถลงขอรับบริจาคไม้กวาดทางมะพร้าว แล้วบอกว่าในพื้นขาดหาไม่ได้
ขณะเดียวกันประชาชนในพื้นที่น้ำท่วมบ้านพังเสียหายครั้งใหญ่ เกิดความไม่เชื่อมั่นกับรัฐบาล ต่อการประเมินสถานการณ์ที่ผิดพลาดจนเกิดความเสียหายมหาศาล
เขาไม่รู้ทิศทางว่าชีวิตของเขาจะไปอย่างไร กับบ้านที่ท่วมไปแล้ว พังเสียหายไปแล้ว
ดังนั้นเนื้อหาสาระสิ่งที่เขาคาดหวังต่อการแถลงของรัฐบาล คือเขาต้องการทราบว่าแผนฟื้นฟูของรัฐบาลจะเป็นอย่างไร การทำงานในระยะฟื้นฟูจะร่วมมือกับท้องถิ่นในทิศทางใด แล้วจะเริ่มต้นเมื่อไร
ประชาชนไม่เคยทราบเลย แต่สิ่งที่เขาได้ยินจากการแถลงที่อาจหมายถึงการเข้าสู่ช่วงฟื้นฟูคือการบอกว่า ไม้กวาดมะพร้าวขาด ขอบริจาคจากประชาชน
ดิฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่เล็ก มันโหดร้าย ตอกย้ำเกินไป ในขณะที่หลายคนได้รับผลกระทบเสียหายทั้งทรัพย์สิน ชีวิต บางคนไม่เหลืออะไรเลยแต่รัฐมีงบประมาณมีอำนาจกระทรวงมหาดไทยสามารถสั่งการทุกท้องถิ่น รวบรวมผลิตภัณฑ์อุดหนุนคนในพื้นที่ได้อยู่แล้วทำไม่ยาก และการที่ดิฉันบอกว่าไม้กวาดทางมะพร้าวหาได้ไม่ขาด
จัดการได้ มันจัดการได้จริงๆค่ะไม่ได้พูดเพื่อตอบโต้ทางการเมืองหรือกระแหนะกระแหน
เพียงแต่การจัดการได้ที่ว่ามันต้องใช้ทักษะการบริหารจัดการและยิ่งง่ายขึ้นไปอีกเมื่อมีงบประมาณแผ่นดินมีบุคลากรที่อยู่ในทุกหน่วยงานของท้องถิ่น
วันนี้ลิซ่าและทีมพรรคประชาชนนครศรีธรรมราชซึ่งไม่มีใครเป็นสส.ด้วยซ้ำเรารวบรวมได้ 1500 ด้าม ภายในครึ่งวัน รวบรวมจากชาวบ้านที่เขาทำในชุมชนผลิตเพิ่มอีก 1,000 ด้ามจะได้ในพรุ่งนี้ นี่คือความหมายที่ดิฉันบอกว่า บริหารจัดการได้
แต่ท่านรัฐมนตรีที่ถืออำนาจและมีงบประมาณในมือ กลับมาบอกให้ดิฉันนำไปบริจาคให้ศูนย์ส่วนหน้าเพื่อสมทบ
รัฐบาลแทนที่จะเป็นหน่วยงานที่มีทรัพยากรทั้งคนและงบประมาณ รวมถึงเครื่องไม้เครื่องมือ อุปกรณ์และความเชี่ยวชาญมากที่สุดควรหน่วยงานที่ประชาชนพึ่งเป็นความหวังในยามยากลำบากกลายเป็นว่าพวกเขาต้องมา หวังพึ่งกับภาคประชาสังคม องค์กรมูลนิธิ ภาคเอกชนต่างๆ รวมทั้งมหาวิทยาลัยด้วย
เมื่อสถานการณ์เป็นแบบนี้แล้วรัฐบาลมาขอบริจาคไม้กวาดมะพร้าว พอดิฉันหาได้แล้วพวกคุณจะมาโยนภาระให้ดิฉันเลยไม่ได้ คือ ประชาชนเขาคาดหวังกับพวกคุณ เขาคาดหวังกับรัฐบาล และคุณเป็นรัฐบาลไง
ขอเรียนด้วยความเคารพค่ะ คุณควรไปทำหน้าที่ของคุณให้ดี คือ การวางแผน จัดการ สั่งการ ให้ประชาชนรู้ชัดเจน หลังจากนี้ ดิฉันจึงขอเรียกร้องให้คุณตอบคำถามให้ชัดว่า
1.แผนการฟื้นฟูเมืองจะเป็นอย่างไรบ้าง วันไหนจะเก็บขยะตรงไหน วันไหนพื้นที่ไหนไฟฟ้าและน้ำประปาจะกลับมาบ้าง 100% เมื่อไร
2.มาตรการชดเชยเยียวยา จากทั้งทางรัฐบาล กระทรวงต่างๆ และการประวานงานกับรัฐวิสาหกิจ สถาบันการเงิน และการขอความร่วมมือกับภาคเอกชน จะมีอะไรบ้าง ตอนนี้ไปถึงไหนแล้ว? จะทำอย่างไรให้คนดำเนินชีวิตต่อไปได้ จะทำอย่างไรให้ธุรกิจชีวิตปกติกลับคืนมา
3.รัฐบาลจะถอดบทเรียน และพัฒนาการเตือนภัย การบริหารจัดการสถานการณ์ในอนาคตอย่างไรให้ดีขึ้น ความรับผิดชอบของรัฐบาลจะเป็นอย่างไรมากน้อยแค่ไหน
และขอเรียนด้วยความเคารพค่ะ ดิฉันขอจบประเด็นนี้ไม้กวาดทางมะพร้าวไว้เท่านี้เพราะยิ่งพูดไปมันยิ่งเห็นปัญหาการบริหารจัดการของผู้มีอำนาจ
ปล.หลายรูปได้ยืนถ่ายด้วยกำลังระดมมา จะมาถึงพรุ่งนี้
มาดึกเพราะรอของมาส่งที่ศูนย์ราชภัฎสงขลา ณ.เวลานี้ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
