วันที่ 26 ส.ค.2568 ร.ต.อ.วิฆเนศ ซื่อตรง รองสวป.สภ.เมืองอุดรธานี จ.อุดรธานี รับแจ้งชายจมน้ำสูญหายที่ฝายน้ำล้นห้วยซวงลวง หมู่ 10 ต.หนองนาคำ อ.เมือง จ.อุดรธานี จึงประสานอาสากู้ภัยทางน้ำเทศบาลตำบลหนองบัวเกือบ 10 นายไปร่วมค้นหาแล้วรุดไปตรวจสอบ
เมื่อไปถึงพบร่มกันฝนปักอยู่ที่พื้น คันเบ็ดตกปลา กระปุกใส่เหยื่อปลาพร้อมอุปกรณ์ และรองเท้าแตะ วางอยู่ริมฝั่ง โดยมีหญิง อายุ 40 ปีร้องไห้ตกใจให้ข้อมูลว่า ตนกับสามี อายุ 59 ปีมีอาชีพขายน้ำมะพร้าว
วันนี้ฝนตกหนักจึงอยู่บ้านไม่ออกไปขายของ สามีเป็นคนชอบตกปลาจึงออกมาตกปลาบอกว่า ฝายนี้มีปลาแขยงเยอะเคยตกได้เยอะ ห้ามแล้วก็ไม่ฟังอยากให้นอนพักผ่อนอยู่บ้าน แต่บอกไม่อยากเป็นคนขี้เกียจออกมาตกปลา เมื่อออกมาตามก็เห็นแต่เบ็ดกับรองเท้า คิดว่าสามีคงเดินลงไปล้างมือแล้วอาจลื่นตกลงไปในน้ำ
จากนั้นทีมกู้ภัยสวมชุดประดาน้ำ ใช้เชือกรัดเอวเดินเป็นหน้ากระดานลงค้นหา แต่ปรากฎว่าถูกกระแสน้ำดูดลงไปสร้างความตกใจให้ชาวบ้าน เจ้าหน้าที่ต้องช่วยกันดึงเชือกประคองร่างกลับขึ้นมาวางแผนค้นหาใหม่อีกครั้ง ขณะที่ฝ่ายภรรยากับน้องชายนำธูปไปจุดกราบไหว้ศาลปู่ตาที่อยู่เหนือฝายห่างไป 200 เมตร พร้อมขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เปิดทางให้พบร่างโดยเร็ว แต่การค้นหาเป็นไปด้วยความยากลำบากจากกระแสน้ำไหลเชี่ยวและแรง ทำให้ยังไม่พบร่าง
ชาวบ้านใกล้ฝายน้ำ บอกว่า เห็นคนจมน้ำนั่งตกปลาอยู่คนเดียว แต่ไม่ได้ทักหรือพูดคุยอะไร เพียงแค่พยักหน้าใส่กันเท่านั้นมารู้อีกทีก็มีคนออกมาตามหา รู้จักกันเพราะเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน เห็นชอบมาตกปลาที่นี่บ่อยไม่นึกว่าจะเกิดเหตุร้ายอะไร ฝายนี้มีคนจมน้ำตายบ่อยมากเกือบทุกปี ล่าสุดก็มีเด็กจมน้ำตายเป็นรายล่าสุด คิดว่าอาจจะเป็นอาถรรพ์ตัวตายตัวแทนก็ได้ ฝายแห่งนี้หากเป็นหน้าฝน น้ำก็จะไหลเชี่ยว แรง และมีน้ำวน
