เมื่อวันที่ 20 ตุลาคม เพจดัง “Drama-addict” แชร์โพสต์ของ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลโพธิ์ทอง ที่ออกมาเปิดข้อมูลจริงถึงปัญหาวิกฤติของโรงพยาบาลรัฐทั่วประเทศ ซึ่งกำลังเผชิญภาวะ “ใกล้เจ๊ง” เพราะ รายรับไม่เพียงพอกับรายจ่าย โดยเฉพาะจากระบบ “บัตรทอง” ที่จ่ายชดเชยน้อยกว่าต้นทุนจริง
ผู้อำนวยการโรงพยาบาลโพธิ์ทอง ระบุว่า ในปี 2568 โรงพยาบาลโพธิ์ทองแบกรับค่าใช้จ่ายจากเงินบำรุงโรงพยาบาลเดือนละประมาณ 8–10 ล้านบาท
- ค่าจ้างลูกจ้างที่จ้างด้วยเงินบำรุงโรงพยาบาล ประมาณเดือนล
- ะ 1,000,000 บาท
- OT/เวร ทุกวิชาชีพรวมกันประมาณเดือนละ 1,000,000 บาท
- ค่าตอบแทนเงินเพิ่มพิเศษบุคลากร/ฉ.11 ประมาณเดือนละ 450,000 บาท
- ค่าสาธารณูปโภค (ค่าน้ำ/ค่าไฟ/อื่นๆ) ประมาณเดือนละ 450,000 บาท
รวมค่าใช้จ่ายส่วนนี้ประมาณเดือนละ 3,000,000 บาท ส่วนที่เหลือเป็น Materials cost เช่น ยา เวชภัณฑ์ Lab/CT และค่าใช้จ่ายในการบริหารจัดการ ตกเดือนละกว่า 6,000,000 บาท ถ้ามีการพัฒนาโรงพยาบาล รายจ่ายก็จะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย ซึ่งหมายความว่า ถ้าเงินไม่เพียงพอก็ไม่สามารถพัฒนาอะไรได้
รายได้ของโรงพยาบาลในปี 2568
- จากสิทธิ์บัตรทองประมาณ 54,000,000 บาท (น้อยเมื่อเทียบกับค่าใช้จ่าย)
- จากผู้ป่วยเบิกได้ทุกสิทธิ์ ประมาณ 35,000,000 บาท (ถือว่าสูงสำหรับโรงพยาบาลชุมชนขนาดใกล้เคียง)
- ประกันสังคมประมาณ 4,500,000 บาท (น้อย)
ส่วนการลงทุนพัฒนาโรงพยาบาล มีผู้ใจบุญร่วมบริจาคบ้าง แต่ไม่มากนัก
สำหรับรายได้จากบัตรทองผู้ป่วยใน (IP UC) ปี 2568 มีเพียงกว่า 6,000,000 บาท ซึ่งถือว่าน้อยมากเมื่อเทียบสัดส่วน และเตียงของโรงพยาบาลถูกครองเกิน 80% ตลอด
ขณะนี้มีข่าวว่าจะปรับ Rate การจ่ายให้เป็น 1 adjRW = 13,000 บาท ผู้อำนวยการเห็นด้วยกับความคิดนี้ เพราะในโรงพยาบาลจังหวัดหรือโรงพยาบาลศูนย์ ต้นทุนการรักษาจะสูงกว่าโรงพยาบาลชุมชน โดย 1 adjRW ปัจจุบันอยู่ที่ 8,350 บาท ซึ่งไม่น่าจะเหมาะสม และยังไม่รวมการปรับลดท้ายเดือนได้อีก
ที่ผ่านมา โรงพยาบาลสามารถอยู่รอดได้เพราะเอารายได้จากสิทธิ์อื่น เช่น สิทธิ์เบิกได้ มาถัวการบริการของบัตรทองและประกันสังคม แต่เมื่อรายได้เหล่านี้หมดลง โรงพยาบาลก็จะขาดทุน ผลกระทบจากการขาดทุนคือการต้องปิดบริการหรือจำกัดการรักษาที่มีต้นทุนสูง ซึ่งผู้ป่วยบางส่วนจะได้รับผลกระทบโดยตรง
ขอบคุณข้อมูลจาก Pipe Meechokchai
